سندرم تونل اولنار چیست و چه علائمی دارد
سندرم تونل اولنار وضعیتی است که مچ دست را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این سندرم زمانی ایجاد می‌شود که عصب اولنار از مچ دست در فضایی به نام کانال گویان فشرده می‌شود.
ممکن است به دلیل فشردگی عصب دچار ضعف، گزگز، بی حسی دست یا درد شوید. عصب اولنار عصب بزرگی است که از گردن تا دست امتداد پیدا می‌کند. این عصب مسئول برخی از حرکات و عملکرد در دست است.
هیچ استخوان و ماهیچه‌‌ای از عصب اولنار محافظت نمی‌کند؛ بنابراین، آسیب‌دیدگی این عصب بسیار شایع است.
زمانی که بعد از ضربه زدن به استخوان آرنج احساس درد دارید، این درد ایجاد شده به دلیل عصب اولنار است.
سندرم اولنار چه علائمی دارد؟
بروز علائم سندرم اولنار ممکن است زمان‌بر باشد یا به مرور زمان بدتر شود. علائم رایج ناشی از این بیماری که بر دست، مچ دست و انگشت کوچک تاثیر می‌گذارد شامل موارد زیر است:
- ضعف
- بی حسی به خصوص در انگشت کوچک و انگشت حلقه
- سوزن سوزن شدن به خصوص در انگشت کوچک و حلقه
- درد
- عدم توانایی در انجام کارهای روزانه مانند تایپ کردن
- ایجاد مشکل در نگه داشتن اشیا با دست آسیب‌دیده
- دست و انگشتان فرمی مانند پنجه می‌گیرند.
علت ایجاد سندرم اولنار چیست
ممکن است گانگلیون که توده‌ای پر از مایع است، روی مفصل مچ دست ایجاد شود و در نهایت سندرم تونل اولنار رخ دهد. گانگلیون‌ها نوعی کیست خوش خیم غیر سرطانی هستند.
سندرم تونل اولنار همچنین می‌تواند از ضربه یا فشار مکرر به دست ایجاد شده باشد. شرکت در برخی از فعالیت‌های ورزشی مانند دوچرخه سواری و وزنه برداری می‌تواند باعث ایجاد این نوع فشار شود.
همچنین برخی از مشاغل که نیاز به استفاده از ابزارهای ارتعاشی دارند نیز ممکن است منجر به بروز این مشکل شود.
به‌طور کلی این موارد می‌تواند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد:
- کار با ابزار ارتعاشی
- ضربه مکرر به دست
- فعالیت‌هایی با فشار مکرر به دست انجام می‌دهید.
- در حال بلند کردن وزنه با دست هستید.
سندرم اولنار چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ابتدا بهترین متخصص ارتوپدی در کرج در خصوص سابقه پزشکی شما سوالاتی خواهد پرسید و معاینات فیزیکی را انجام می‌دهد. سپس قسمت‌هایی مانند آرنج، مچ دست و دست شما را معاینه خواهند کرد.
همچنین ممکن است معایناتی مانند ضربه زدن به عصب اولنار را انجام دهد تا متوجه شود که آیا احساس سوزن سوزن شدن می‌کنید یا خیر.
از دیگر روش‌های تشخیصی که برای شما در نظر گرفته می‌شود به شرح زیر است:
- سی تی اسکن
- ام آر آی
- اشعه ایکس
- الکترومیوگرافی
- بررس هدایت عصبی
راهکارهای درمانی برای سندرم اولنار
از آنجایی که در اغلب مواقع این بیماری به دلیل گانگلیون‌ها یا کیست ایجاد می‌شود، عمل جراحی برای خارج کردن این توده‌ها باید انجام گیرد. با این حال امکان درمان با سایر راهکارهای غیر جراحی وجود دارد.
قطعا گزینه‌های غیر جراحی روشی ایمن‌تر، سریع‌تر و آسان‌تر هستند؛ اما، شاید به اندازه عمل جراحی موثر نباشند.
به‌طور کلی بسته به شرایطی که دارید پزشک بهترین راهکارهای درمانی را برای شما در نظر خواهد گرفت.
عمل جراحی
جراحی برای برداشتن گانگلیون یا کیستی که باعث فشار روی دست می‌شود، قطعا ضروری است. در صورتی که سندرم تونل ایجاد شده بود ممکن است نیاز باشد که مواردی مانند اسکارها برداشته شود.
از گزینه‌های دیگر بریدن رباط برای کاهش فشار مچ دست است. بعد از جراحی نباید احساسی مانند سوزن سوزن شدن، درد یا بی حسی داشته باشید.
با این حال ممکن است چندین ماه طول بکشد تا عصب اولنار به‌طور کامل بهبود پیدا کند. در طول فرایند بهبودی باید درمان توانبخشی و تمرینات خاصی را انجام دهید.
گزینه‌های غیر جراحی
برای اینکه بهترین گزینه‌های غیر جراحی را برای شما در نظر بگیرند، ابتدا باید عامل ایجاد چنین مشکلی را شناسایی کنند.
ممکن است به ابزارهای ارگونومیک نیاز داشته باشید. گاهی برخی از افراد باید فعالیت یا شغل خود را تغییر دهند.
همچنین درمان‌هایی از جمله ماساژ دادن نیز می‌تواند در تسکین علائم موثر باشد. مسکن‌های بدون نسخه و تجویزی یا داروهای ضد التهابی نیز ممکن است کمک‌کننده باشند.
گاهی پزشک تزریق داروهای کورتیکو استروئید را نیز برای تسکین موقت بیماران در نظر خواهد گرفت. همچنین ممکن است استفاده از آتل یا مچ بند به شما توصیه شود.
به‌طور کلی این موارد جز درمانهای غیرجراحی است:
- استفاده از ابزارهای ارگونومیک
- فیزیوتراپی
- کار درمانی
- ماساژ درمانی
- داروهای مسکن یا نسخه‌ای
- تزریق کورتیکواستروئید
- استفاده از مچ بند
درمان خانگی سندرم تونل اولنار
برای کنترل علائم سندرم تونل اولنار می‌توانید چندین راهکار خانگی را در نظر داشته باشید که این موارد به شرح زیر است:
- به نحوه کار کردن خود با دست یا فعالیتی مانند تایپ کردن توجه داشته باشید تا فشاری به دستان شما وارد نشود.
- از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید.
- از فعالیت‌هایی که علائم شما را تشدید می‌کند، خودداری کنید.
- از قرار دادن آرنج روی مبل یا هر سطحی برای تکیه دادن خودداری کنید، این حالت می‌تواند به عصب فشار وارد کند.
- یخ را بر قسمت آسیب‌دیده بگذارید.
- از مچ بند یا آتل استفاده کنید.
- مسکن‌های بدون نسخه یا داروهای ضد التهابی مصرف کنید.
سندرم تونل اولنار چه عوارضی دارد؟
در صورت عدم درمان، این بیماری بدتر خواهد شد. ممکن است توانایی گرفتن اشیا را نداشته باشید. کارهای ساده‌ای مانند باز کردن درب شیشه یا تایپ کردن برای شما غیرممکن می‌شود.
با گذشت زمان امکان ایجاد آسیب دائمی به عصب اولنار وجود دارد. همچنین ممکن است بی حسی، ضعف، درد مچ دست و گزگز دائمی در مچ دست یا به‌طور کلی در دست خود داشته باشید.
نکاتی برای جلوگیری از سندرم تونل اولنار
هیچ اقدامی وجود ندارد که بتوانید کاملا از این بیماری جلوگیری کنید. با این حال توجه به برخی از نکات می‌تواند خطر احتمال چنین مشکلی را کاهش دهد که این موارد به شرح زیر است:
- در محل کار به مچ دست و دست خود استراحت دهید.
- کارهای سبک‌تری را با دستان خود انجام دهید.
- از انجام کارهای تکراری با مچ دست خودداری کنید.
- از استفاده ابزارهای ارتعاشی خودداری کنید.
- از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید.
- دستان و مچ دست‌های خود را گرم نگه دارید.
- در حین کار از قرار دادن آرنج روی دسته یا مبلمان برای تکیه دادن خودداری کنید.
